Ο επιμένων θα νικήσει;;;

  Μητέρα και γιος κοιτάνε επίμονα το χαρτί με τις σχολές που τους δόθηκε χθες από το σχολείο, μέχρι που ένα "κουταβίσιο" βλέμμα της μητέρας προς το γιο θα οδηγήσει αυτήν την ήρεμη και ταυτόχρονα αγωνιώδη αναζήτηση στις σχολές στον παρακάτω διάλογο:
-Μαμά;
-Γιε μου;
-Δεν πιστεύω να με κάνεις να πω πάλι τα ίδια...
-Όχι γιε μου! Αλλά...
-Αλλά τι, μαμά...;
-Να μωρέ γιόκα μου....
-Ααα κατάλαβα.... Για να με λες και γιόκα εσύ, κατάλαβα!
-Ξανασκέψου το λιγάκι!!
-Τι να ξανασκεφτώ ρε μαμά; Δεν τα είπαμε; Δικηγόρος δεν γίνομαι!!!
-Μα γιατί λεβέντη μου; Αφού είναι ωραία δουλεία! Και θα....
-Ναι, ναι... και θα με καμαρώνεις που θα είμαι μέσα στα κοστούμια και στα ακριβά τα σακάκια...., τα ξέρω ρε μαμά! Τίποτα καινούριο;
-Να μωρέ γιόκα μου.... Τα παιδιά όλων των φιλενάδων μου είναι γιατροί και δικηγόροι. Εσύ γιατί να μην γίνεις; Γιατί; Τι έχουν οι άλλοι που εσύ να μην το έχεις;
- Όρεξη.... Δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με αυτά τα επαγγέλματα! Και μην μου πεις για τον πατέρα μου και ότι είναι παράδοση στην οικογένεια μας να γινόμαστε δικηγόροι! Αυτά δεν πιάνουν σε εμένα....
Εγώ έχω αποφασίσει τι θα γίνω και δεν είναι σίγουρα δικηγόρος...!!!
-Με αυτά που λες στεναχωρείς τον παππού σου γιόκα μου!
-Καλά μαμά, όποτε σε συμφέρει τον θυμάσαι τον παππού! Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, πάει και τελείωσε!
-Με αυτά που λες τώρα στεναχωρείς και την μανούλα σου...!
- Ώχουυ... δεν με παρατάς λέω εγώ; Αμάν πια!
Λέγοντας το αυτό, σηκώνεται από το τραπέζι και πηγαίνει στο δωμάτιο του το αγόρι πιστεύοντας ότι θα βρει λίγη ησυχία, αν και δεν νομίζω......

Tartakis