15 λεπτά ακόμα ...
σκέφτεσαι κοιτώντας επίμονα το ρολόι σου, έχοντας την ελπίδα για πρώτη φορά στη ζωή σου πως είναι χαλασμένο...Είναι αλήθεια λοιπόν πως ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά όταν το περιβάλλον κλίμα είναι τόσο ανιαρό και άχρωμο. Μαθητές κάνουν μονότονα παλινδρομικές διαδρομές από το θρανίο στον πίνακα και αντιστρόφως. Έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου για το μάθημα εδώ και καιρό και έτσι το μόνο που σου έχει μείνει είναι η αμέτοχη παρακολούθηση μιας διαλυμένης. Όχι τόσο ως προς τη μορφή (αν και φέρνει λίγο σε ψυχιατρείο) όσο στο ποιόν και τη συνεκτικότητα του συνόλου των μαθητών που την γεμίζουν. Και εσύ είσαι απλά ένας από αυτούς, ένα μέρος του προβλήματος. Κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σε κάθε λέξη του καθηγητή, ένδειξη προσποιητής προσοχής στην ομιλία του, χαχανίζεις παθητικά με κάθε ανούσιο και αναμενόμενο, ειρωνικό αστείο του συμμαθητή σου,...έρμαιο της καθιερωμένης απραξίας σου.
5 λεπτά ακόμα,
Ακόμα και στους -μέχρι πρόσφατα- τακτικούς επισκέπτες του πίνακα παρατηρείς την πλήρη διάλυση. Τα γέλια γίνονται συχνότερα, οι ήχοι των καρεκλών που μετακινούνται νευρικά πιο έντονοι, τα γιουχαΐσματα προς την κοπιαστική προσπάθεια του καθηγητή να παραδώσει πληθαίνουν ολοένα!
Νιώθεις μια αναπάντεχη αγανάκτηση για το πρόσωπο που προσπαθεί να σου ανοίξει τα στραβά!
Το κουδούνι χτύπησε,
Η τάξη άδειασε και εσύ συμπληρώνεις τον τίτλο του άρθρου που, εμπνευσμένος από την απρόσωπη σχολική πραγματικότητα, μόλις έγραψες....Ναι, ταιριάζει απόλυτα...δεν βρίσκετε?
Boufos
ισχυει guys egw koimamai st karela d antexete lew panagia m n xtupisei koudouni !!!!po anipoforo n thes n xtupisei k n mi xtupaei i malon otan xytupaei o gkesoulis px n s trwei t break adikoo
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία χρόνια τα σχολικά. αν μη τι άλλο στρώνουμε επιδερμίδα - ΧΑ ΧΑ ΧΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή