Ο επιμένων θα νικήσει;;;

  Μητέρα και γιος κοιτάνε επίμονα το χαρτί με τις σχολές που τους δόθηκε χθες από το σχολείο, μέχρι που ένα "κουταβίσιο" βλέμμα της μητέρας προς το γιο θα οδηγήσει αυτήν την ήρεμη και ταυτόχρονα αγωνιώδη αναζήτηση στις σχολές στον παρακάτω διάλογο:
-Μαμά;
-Γιε μου;
-Δεν πιστεύω να με κάνεις να πω πάλι τα ίδια...
-Όχι γιε μου! Αλλά...
-Αλλά τι, μαμά...;
-Να μωρέ γιόκα μου....
-Ααα κατάλαβα.... Για να με λες και γιόκα εσύ, κατάλαβα!
-Ξανασκέψου το λιγάκι!!
-Τι να ξανασκεφτώ ρε μαμά; Δεν τα είπαμε; Δικηγόρος δεν γίνομαι!!!
-Μα γιατί λεβέντη μου; Αφού είναι ωραία δουλεία! Και θα....
-Ναι, ναι... και θα με καμαρώνεις που θα είμαι μέσα στα κοστούμια και στα ακριβά τα σακάκια...., τα ξέρω ρε μαμά! Τίποτα καινούριο;
-Να μωρέ γιόκα μου.... Τα παιδιά όλων των φιλενάδων μου είναι γιατροί και δικηγόροι. Εσύ γιατί να μην γίνεις; Γιατί; Τι έχουν οι άλλοι που εσύ να μην το έχεις;
- Όρεξη.... Δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με αυτά τα επαγγέλματα! Και μην μου πεις για τον πατέρα μου και ότι είναι παράδοση στην οικογένεια μας να γινόμαστε δικηγόροι! Αυτά δεν πιάνουν σε εμένα....
Εγώ έχω αποφασίσει τι θα γίνω και δεν είναι σίγουρα δικηγόρος...!!!
-Με αυτά που λες στεναχωρείς τον παππού σου γιόκα μου!
-Καλά μαμά, όποτε σε συμφέρει τον θυμάσαι τον παππού! Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, πάει και τελείωσε!
-Με αυτά που λες τώρα στεναχωρείς και την μανούλα σου...!
- Ώχουυ... δεν με παρατάς λέω εγώ; Αμάν πια!
Λέγοντας το αυτό, σηκώνεται από το τραπέζι και πηγαίνει στο δωμάτιο του το αγόρι πιστεύοντας ότι θα βρει λίγη ησυχία, αν και δεν νομίζω......

Tartakis

Πειράζει που είμαστε μεγάλη φίρμα?

Παρασκευή σήμερα αγαπητές μου κουκουμάφκες και εσείς βγάζετε τα ματάκια σας (με την καλή έννοια) να διαβάσετε τα άρθρα μας στην μικροτέρα των γραμματοσειρών που καθιέρωσε ο συνάδελφος Tartakis!Ελπίζω όμως να επανορθώσω με τα νέα που πρόκειται να σας ανακοινώσω... Ο αέρας της fashion industry φαίνεται πως μυρίζει koukoumafkes και εμείς, για να τιμήσουμε την μύτη του αέρος ανεβάζουμε αποκλειστικά και μόνο στο koukoumafkes.blogspot.com την νέα χειμερινή collection με τίτλο
                                                                              maf
προφανέστατα συλλαβή της κουκουμάφκας!
Θα σας δώσουμε λοιπόν τα πρώτα δύο σχέδια της μεγάλης γκάμας ρούχων που διαθέτουμε (εντάξει μόνο αυτά βγάλαμε μέχρι τώρα, πρέπει να μας το θυμίζετε?) και να σας κρατήσουμε με την αγωνία για τον ερχομό των επομένων!

Boufos

Μια κατσαρίδα στο φεγγάρι...

Αγαπημένες μου Κουκουμάφκες!

Ξέρω ότι έχετε πολύ καιρό να διαβάσετε ανάρτησή μου. Μεσολάβησε ένα μεγάλο διάστημα απουσίας μου απ' το blog μας εξ αιτίας του φορτωμένου με διαγωνίσματα προγράμματός μου. Θα σας αποζημιώσω όμως ευθύς αμέσως! Την Παρασκευή και το Σάββατο που μας πέρασε, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου φιλοξένησε το νταντα'ι'στικό  μιούζικαλ του Βασίλη Μαυρογεωργίου, ο οποίος και σκηνοθέτησε την παράσταση. Οι ηθοποιοί Θοδωρής Πετρόπουλος και Σεραφείμ Ράδης πραγματικά μας μάγεψαν με τις ερμηνείες τους. Η ιστορία αφορά μια μικρή κόκκινη κατσαρίδα, την Ιωάννα, της οποίας μοναδική φιλοδοξία είναι ν' ανέβει στο φεγγάρι. Μετά τον εξορισμό της απ΄την κατσαριδούπολη εξ αιτίας του επαναστατικού χαρακτήρα της, προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρό της πάση θυσία. Γνωρίζει νέα έντομα κι ανθρώπους που την οδηγούν, τη συμβουλεύουν, την αποθαρρύνουν μερικές φορές, όμως τελικά τίποτα δεν τη σταματά αφού κατορθώνει να φτάσει στη σελήνη και μάλιστα να ζήσει εκεί! Η ιστορία της μικρής κατσαρίδας σκλάβωσε το κοινό που δε δίσταζε να χειροκροτεί κατά τη διάρκεια της παράστασης αφού οι δύο ηθοποιοί τα δώσανε όλα για όλα. Μας έκαναν να αισθανθούμε πολύ άνετα από την αρχή της παράστασης, βάζοντάς να συμμετέχουμε σε θεατρικά παιχνίδια μαζί τους και δημιούργησαν μια παρε'ί'στικη ατμόσφαιρα. Στο τέλος, πήραμε το θάρρος να κατεβούμε στα καμαρίνια του θεάτρου να τους συγχαρούμε κι από κοντά μετά το πολύ θερμό χειροκρότημα του κοινού. Ήταν και οι δύο ευγενέστατοι και μίλησαν μαζί μας κάνοντάς μας να τους συμπαθήσουμε ακόμη περισσότερο.
Αξίζει να τους συγχαρώ για μία ακόμη φορά και φυσικά συγχαρητήρια και μάλιστα πολλά πρέπουν και στο δημιουργό της παράστασης για το ευφυέστατο σενάριο και την άψογη σκηνοθεσία. Αν δείτε πουθενά αφίσα της ''Κατσαρίδας'' και προλαβαίνετε, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο καιν με το παραπάνω! Τα τραγούδια, οι τρελοί χαρακτήρες του έργου, η αμεσότητα των ηθοποιών θα σας ταξιδέψουν στο χώρο του θεάτρου με μια πολύ καλοστημένη δουλειά!
Ελπίζω να μην πλατίασα, κι αν το έκανα ήταν πάνω στον ενθουσιασμό μου αφού η ανάρτηση γράφτηκε στο τετράδιό μου με το που γύρισα στο σπίτι μετά την παράσταση(!).


Rockoula#

Όταν βάζεις ως προτεραιότητα τον εαυτό σου αυτά παθαίνεις...

  Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια οι άνθρωποι φοβούνται να περπατήσουν έξω απ' το σπίτι τους! Αν πάρετε κάποιον από πίσω, όχι επίτηδες, αλλά καταλάθος (επειδή έτυχε να πηγαίνετε προς την ίδια κατεύθυνση) σίγουρα, μα σίγουρα, ή θα επιταχύνει ή θα γυρίσει να δει ποιος τον ακολουθεί. Το ίδιο συμβαίνει και σε εσένα. Αν καταλάβεις ότι κάποιος σε ακολουθεί, δεν θα γυρίσεις να δεις ποιος είναι; Και άμα δεις ότι είναι πολλοί αυτοί που σε ακολουθούν ή δεν σου αρέσουν οι φάτσες τους, δεν θα επιταχύνεις;
 Ο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί από αυτά που ακούει στην τηλεόραση καθημερινά. Κάθε μέρα ληστείες, θάνατοι, απαγωγές, βιασμοί και ένα σωρό άλλες βίαιες πράξεις οι οποίες τρομοκρατούν τον άνθρωπο και τον κάνουν να φοβάται να περπατάει έξω νομίζοντας ότι μπορεί να πάθει τα ίδια. Ωστόσο, αυτό είναι καινούριο φαινόμενο γιατί παλιότερα δεν συνέβαιναν τέτοια πράγματα και αν συμβαίνανε, συμβαίνανε σε μικρό ποσοστό. Αν ρωτήσετε τους γονείς σας, στη δεκαετία του 70 και του 80 οι άνθρωποι κοιμόντουσαν με ανοιχτές τις πόρτες. Δεν φοβόντουσαν! Ενώ τώρα, παίρνουμε πόρτες να κλειδώνουν πέντε και έξι φορές.
 Υπεύθυνοι για αυτό που γίνεται τώρα δεν είναι ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι αστυνομικοί που τους κατηγορούμε κάθε μέρα. Εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι γιατί δεν έχουμε βάλει την ασφάλεια ως προτεραιότητα μας! Έχουμε βάλει ως προτεραιότητα, την τσέπη μας και τον εαυτούλη μας! Δεν έχουμε ποτέ επιβάλλει σε αυτούς μας κυβερνούν καλύτερη ασφάλεια! Μόνο για περικοπές μισθών, ξέρουμε να ξεσηκωνόμαστε..... Για καλύτερη ασφάλεια, όμως τίποτα! Όταν ακούς συμπολίτες να λένε για πρόταση που έγινε, να μπουν κάμερες στους δρόμους με σκοπό την καλύτερη δράση της αστυνομίας, ότι δεν θέλουν γιατί θα είναι παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, δεν είναι να πέσεις από γκρεμό; Μα μιλάμε για την ασφάλειά σου παιδάκι μου...
 Τι να πεις...;
Τέλος πάντων, ελπίζω να βρεθεί μια λύση και ελπίζω προπαντός, να αλλάξουν μυαλά οι άνθρωποι γιατί δεν μας βλέπω καλά...
Σε λίγο θα φοβόμαστε και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι!

Οποιαδήποτε άποψη και να έχετε πάνω σε αυτό το θέμα, μην διστάσετε να την εκφράσετε στα σχόλια!


Tartakis

15 λεπτά χαμένα....

15 λεπτά ακόμα ...

σκέφτεσαι κοιτώντας επίμονα το ρολόι σου, έχοντας την ελπίδα για πρώτη φορά στη ζωή σου πως είναι χαλασμένο...Είναι αλήθεια λοιπόν πως ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά όταν το περιβάλλον κλίμα είναι τόσο ανιαρό και άχρωμο. Μαθητές κάνουν μονότονα παλινδρομικές διαδρομές από το θρανίο στον πίνακα και αντιστρόφως. Έχεις  χάσει το ενδιαφέρον σου για το μάθημα εδώ και καιρό και έτσι το μόνο που σου έχει μείνει είναι η αμέτοχη παρακολούθηση μιας διαλυμένης. Όχι τόσο ως προς τη μορφή (αν και φέρνει λίγο σε ψυχιατρείο) όσο στο ποιόν και τη συνεκτικότητα του συνόλου των μαθητών που την γεμίζουν. Και εσύ είσαι απλά ένας από αυτούς, ένα μέρος του προβλήματος. Κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σε κάθε λέξη του καθηγητή, ένδειξη προσποιητής προσοχής στην ομιλία του, χαχανίζεις παθητικά με κάθε ανούσιο και αναμενόμενο, ειρωνικό αστείο του συμμαθητή σου,...έρμαιο της καθιερωμένης απραξίας σου.

5 λεπτά ακόμα,

Ακόμα και στους -μέχρι πρόσφατα- τακτικούς επισκέπτες του πίνακα παρατηρείς την πλήρη διάλυση. Τα γέλια γίνονται συχνότερα, οι ήχοι των καρεκλών που μετακινούνται νευρικά πιο έντονοι, τα γιουχαΐσματα προς την κοπιαστική προσπάθεια του καθηγητή να παραδώσει πληθαίνουν ολοένα!

Νιώθεις μια αναπάντεχη αγανάκτηση για το πρόσωπο που προσπαθεί να σου ανοίξει τα στραβά!

Το κουδούνι χτύπησε,

Η τάξη άδειασε και εσύ συμπληρώνεις τον τίτλο του άρθρου που, εμπνευσμένος από την απρόσωπη σχολική πραγματικότητα, μόλις έγραψες....Ναι, ταιριάζει απόλυτα...δεν βρίσκετε?

Boufos

Μητέεερααα

"Πωωω.. Ποιος κάθεται να πλύνει τα ρούχα, να τα απλώσει στην κρεμάστρα, να τα μαζέψει και να τα σιδερώσει;"
"Πωωω.. Ποιος κάθεται να ξεσκονίσει τα έπιπλα, να σφουγγαρίσει το πάτωμα, να σκουπίσει την αυλή;"
"Πωωω.. Ποιος κάθεται να πλύνει τα πιάτα, να μαγειρέψει και να μαζέψει το τραπέζι μόλις λερωθεί μετά το φαΐ;"
Σίγουρα κάποιες νοικοκυρές θα έχουν πει αγανακτισμένα ένα, τουλάχιστον, από τα παραπάνω, ή και όλα και πολλά άλλα, στον εαυτό τους! Ωστόσο είναι λογικό, αν δεν υπάρχει και η βοήθεια των υπόλοιπων μελών της οικογένειας.
Να και ο λόγος που οι μανάδες μας γκρίνιαζαν και γκρινιάζουν για την παραμικρή ατσαλιά που γίνεται μέσα στο σπίτι, όπως το σπάσιμο ενός ποτηριού, το χύσιμο του αναψυκτικού στο χαλί, το ανακατεμένο δωμάτιο που είχαμε και έχουμε ως παιδιά και με το ζόρι το συμμαζεύουμε!
Όμως και αυτές κάνουν ατσαλιές και πολύ περισσότερες αλλά δεν φωνάζουν τους εαυτούς τους! (να μου πείτε όμως, τι να πούνε...)
Εν το μεταξύ, θυμήθηκα μια φορά που μου έλεγε η μητέρα μου να προσέχω να μην ρίξω κάτι αλλά στο τέλος αυτή το έριξε και μετά γέλαγα γιατί μου έλεγε συνέχεια:
-Πρόσεχε Δημήτρη!
και εγώ
-Προσέχω μητέραα... (με ένα αγανακτισμένο ύφος)
Το θέμα όμως είναι ότι δεν το έλεγε λόγω της αναγκαιότητας του αντικειμένου αυτού. Απλά, έλεγε από μέσα της... "Ποιος το μαζεύει, μετά;" και επειδή έχω ένα ιστορικό πολλών καταστροφών ήταν αρκετά επιφυλακτική! :)

Δεν έχει όμως σημασία, γιατί όλοι μας τις αγαπάμε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο! Και ακόμα και να μας φωνάζουν, το κάνουν για καλό γιατί η Ελληνίδα μάνα είναι αυθεντία στο ρόλο της και ξέρει από μητρότητα όσο καμία άλλη στον κόσμο!
Φαίνεται το έχουν στο αίμα τους....

Tartakis

Μη μου τον ύπνο τάραττε!

Ντρρριιιιιν!!

 Αρχίζεις να αναδεύεσαι στο κρεβάτι σου προσπαθώντας να πιάσεις άλλη συχνότητα...(στο κάτω κάτω δικό σου είναι το όνειρο ότι θέλεις θα ακούς)

Νντρρρριιιιινννν!

Αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι είσαι πολύ γκαντέμης που πέτυχες όνειρο με χαλασμένο ραδιόφωνο...

Ντττττριιιιιιιιιιιιιιιινννννν!

Υποψίες πως το ντρίν προέρχεται από ένα δαιμονισμένο ξυπνητήρι που κηρύσσει τη λήξη του ύπνου σου αρχίζουν και κάνουν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα

...Και μετά δεν χρειάζεσαι άλλο ένα από αυτούς τους μισητούς ήχους αφύπνισης για να πεταχτείς και να χτυπήσεις με μανία την πηγή του θορύβου συνειδητοποιώντας πως, εφόσον δεν έχεις την παραδοσιακή συσκευή ξυπνητηριού, μόλις έσπασες το κινητό σου....

Στέκεσαι ακίνητος για κάποια δευτερόλεπτα και συλλογίζεσαι την αξία αυτού που μόλις έχασες...(όχι το κινητό, τον ύπνο)

Πραγματικά, τί σε έκανε να ξενυχτήσεις χθες βράδυ...?

Το μυαλό σου ανασύρει στιγμιότυπα μιας ηλίθιας μεταμεσονύκτιας εκπομπής που είχες επιμείνει να δεις το προηγούμενο βράδυ...Πόσο ασήμαντο σου μοιάζει το πακέτο που στάλθηκε από μια υιοθετημένη κόρη στην άπορη μητέρα της και η βιντεοσκοπημένη, στημένη εμφάνισή τους σε ένα τηλεοπτικό πλατώ...

Έχοντας βρίσει τον εαυτό σου για το χθεσινοβραδινό σου παράπτωμα, η σκέψη σου τρέχει στην αιτία του αποτρόπαιου αυτού ξυπνήματος...Άλλη μια μονότονη κουραστική μέρα στο μουντό θρανίο μια κακοφωτισμένης τάξης παρακολουθώντας έναν, εκνευριστικά ορεξάτο για δουλειά, καθηγητή!

Και εκεί είναι που αναθεωρείς τα πάντα και αναρρωτιέσαι:

 -γιατί το σχολείο πρέπει να είναι στις 8?,

 -γιατί εξακολουθώ να παρακολουθώ ένα επτάωρο μαθημάτων σε κάτι που αρχίζει στις 8.00? 

-γιατί δεν γεννήθηκα γάτα? σκέψη που σε θυμώνει ακόμα πιο πολύ γιατί ο γάτος σου γουργουρίζει ξαπλωμένος ανάσκελα δίπλα σου!

Σκέφτεσαι πως η ζωή που πρόκειται να ακολουθήσεις είναι γεμάτη διάβασμα, σκληρή εργασία και καθόλου εφησυχασμό και επανάπαυση...Σκέφτεσαι πως κάποιος πρέπει να αλλάξει αυτόν τον κόσμο...

Σκέφτεσαι πως αυτός ο κάποιος θα μπορούσες να είσαι εσύ...Ένας ριζοσπαστικός και επαναστατικός εαυτός βγαίνει από μέσα σου, φανατίζεσαι και το μάτι σου μισοκλείνει από το μίσος για το κατεστημένο...Και εκεί που είσαι έτοιμος να εκτυπώσεις προκηρύξεις κατά των πρωινών εργασιών, συλλογίζεσαι την ευθύνη, το βάρος και την κούραση του αγώνα...μη σου πώ και την πιθανότητα να φας μολότοφ στο κεφάλι...και απελπισμένος σέρνεις τα βήματά σου προς την ντουλάπα να διαλέξεις τα ρούχα που θα φορέσεις και αυτή την Τετάρτη...

 Και μόνο τότε παρατηρείς τη σκόνη που μάζεψε η πρόσφατη ρωγμή του κινητού σου, φανερώνοντας το περασμένο της ώρας, θυμίζοντας σου πως για μισή ώρα στέκεσαι ακίνητος σιγομουρμουρίζοντας ενώ κάπου έξω από το σπίτι σου ακούγεται ο ήχος της εξάτμισης ενός παλιού σχολικού λεωφορείου, και πως εσύ έκανες τον ίδιο μονόλογο κάθε πρωί αυτόν το μήνα.....

Boufos

Αν το καλοσκεφτείς....

1. Γιατί λένε το Παρίσι, πόλη του φωτός, ενώ το λαμπρότερο σημείο του πλανήτη μας που είναι ορατό από το διάστημα είναι το Λας Βέγκας;
Πιθανή απάντηση: Ίσως γιατί είναι πιο όμορφο το Παρίσι; Αλλά και πάλι, θα μπορούσαν να το πουν αλλιώς! Όχι, πόλη του φωτός!
2. Γιατί όταν είσαι μικρός θες να μεγαλώσεις και όταν είσαι μεγάλος θα 'θελες να είσαι μικρότερος;
(Εεεεε????) Νομίζω πως τσούζει λιγάκι αυτή η ερώτηση!
Πιθανή απάντηση: Γιατί οι μικροί νομίζουν ότι όπως είναι ξεχρέωτοι τώρα, έτσι θα είναι και στο μέλλον! Ενώ, οι μεγάλοι που κατάλαβαν τι εστί να είσαι μεγάλος θέλουν να γυρίσουν πίσω στο καιρό που ούτε είχαν χρέη, ούτε υποχρεώσεις! :)
3. Γιατί όταν πάμε στο φούρνο ζητάμε μισό κιλό ψωμί, ενώ στην πραγματικότητα είναι 350 γρ.;;;
Πιθανή απάντηση: Για συντομία ίσως;;; Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην έχει καταλάβει ότι δεν είναι μισό κιλό το ψωμί που του δίνει ο φούρναρης κάθε μέρα.
4. Γιατί όταν κλείνεις ραντεβού στο ΙΚΑ στις 2, για παράδειγμα, ο γιατρός έρχεται στις 4 ενώ θα έπρεπε να ήταν εκεί από τις 2;
Πιθανή απάντηση: Θα 'λεγα τώρα τον λόγο, αλλά έχε χάρη που μιλάω δημόσια και δεν κάνει! (^_^)
5. Γιατί τον Λευκό Πύργο τον λένε λευκό, ενώ δεν είναι;
Πιθανή απάντηση: Κοιτάξτε! Για να μην σας παίρνω και στον λαιμό μου, δεν είμαι 100% σίγουρος! Απλή διαπίστωση είναι! Δεν ξέρω αν είναι σωστή! Αλλά σε περίπτωση που είναι, εεε, δεν ξέρω!
6. Γιατί εδώ στην Ελλάδα ενώ μισούμε τους Γερμανούς, και λέμε συνέχεια "μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα", είναι γεμάτος ο τόπος από προϊόντα που λένε MADE IN GERMANY!;;;
Πιθανή απάντηση: Γιατί είναι πιο φθηνά;; εεε? το πέτυχα;;; :)
7. Γιατί, ενώ, υποτίθεται πως έχουμε δωρεάν παιδεία, οι γονείς μας πληρώνουν κάθε μήνα στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα;
Πιθανή απάντηση: Σκατούλες! 
Τι να πω; αυτά που λένε όλοι; Είπα να πρωτοτυπήσω!

Πιστεύω πως και εσείς θα έχετε διαπιστώσει διάφορα που εμένα δεν μου ήρθαν στο μυαλό την ώρα που έγραφα! Γι' αυτό μην διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο με την διαπίστωσή σας!
Μέχρι την επόμενη φορά...

Tartakis

Τώρα...αρχίζουν τα δύσκολα!

   Όπως προέβλεψε ο συνάδελφος, Tartakis, σαν άλλος Νοστράδαμος, οι διακοπές έφτασαν στο τέλους τους προ δύο ημερών...οι μαθητές ξεκινούν το διάβασμα, οι καθηγητές επιπλήττουν όσους δεν ξεκίνησαν ακόμα και γενικά για μια ακόμη φορά οι πόλεις σφύζουν από ζωή λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων των πολιτών...Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται άλλο ένα νέο που θα ταράξει τον κόσμο σας! Πρέπει να φανείτε δυνατοί, πρέπει να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον σε αυτό! Οι κουκουμάφκες δεν θα είναι μαζί σας πια κάθε μέρα...Όχι μην κλείνετε το παράθυρο, μην το πατήσεις το "Χ" είπα! Μα καλά ούτε ένα δάκρυ δεν αξίζουμε σαν κουκουμάφκες και εμείς?
Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως προβλέψαμε την στέρηση που θα πάθετε..(είπα μην πατήσεις το "Χ") και αποφασίσαμε, αυτές τις λίγες μέρες που θα αναρτούμε καινούρια άρθρα, να λαμβάνουμε υπ' όψιν και τις δικές σας ιδέες προς συζήτηση! Σας δίνουμε λοιπόν με ευλάβεια το παρακάτω e-mail και σας εμπιστευόμαστε να το κρατήσετε ασφαλές και μακριά από λάθος χέρια! (λέμε τώρα):

boufosgonekoukou@gmail.com

Πραγματικά λυπούμαστε που δεν θα έχουμε την ευκαιρία πια να ανταλλάσσουμε απόψεις καθημερινά αλλά τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο θα βλέπουμε τις δικές σας μαζεμένες, θα απαντάμε σε αυτές και θα επιλέγουμε κάποιες για να τις αναπτύξουμε σε κάποια ανάρτησή μας!
(Δηλαδή τώρα που το πάτησες τι κατάλαβες?)
Χαιρετίσματα αγαπητοί μου αναγνώστες,
και εις το επαναναρτείν!

Boufos

Στις δύσκολες στιγμές....

 Όλοι σας θα έχετε βρεθεί σε δύσκολες στιγμές, και δεν ξέρετε τι να κάνετε! Να, μερικά παραδείγματα δύσκολων στιγμών και οι λύσεις τους....
1. Βρίσκεστε σε μία καφετέρια με τους φίλους σας και κάθεστε κοντά ο ένας στον άλλον και σε μια στιγμή, κατά κάποιον τρόπο, αερίζεστε! Τι κάνετε εκείνη τη στιγμή? Εεε?
  Απάντηση: Κάθεστε εκεί που είστε και ακόμα καλύτερα γιατί αν σηκωθείτε, δήθεν για να απλωθείτε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, την κάτσατε! Ενώ αν καθίσετε ήρεμοι , ίσως και να μην σας καταλάβουν και να ψάχνονται για το ποιος την αμόλησε! Μπορεί στο τέλος να κατηγορήσουν και άλλον!
2. Βρίσκεστε κάπου εσύ και ο φίλος σου, ο οποίος σε γουστάρει τρελά, ενώ, εσύ όχι! Τι του απαντάς στην περίπτωση που σου τα ζητήσει;
  Απάντηση: Και ναι, και όχι! Και θέλω και δεν θέλω! Και χλωρό και ξερό! Και όλα τα διλήμματα σωρό! (Ο λόγος είναι διπλός. Μεν, επειδή είστε φίλοι, και ίσως να μην θέλετε να χαλάσετε την φιλία σας, δε, επειδή πρέπει να είστε ευγενικοί και μην κάνετε τον άλλον να νιώσει άσχημα!)
3. Είσαι σε ερωτική πράξη με μία γκόμενα (ενώ είσαι παντρεμένος) και σε μια στιγμή μπαίνει η γυναίκα σου και σας πιάνει στα πράσα! Εσύ τι της λες;
  Απάντηση: Τίποτα! Την έκατσες! Μην αρχίσεις να λες: "Δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου!" και τέτοια γιατί ξέρει και το παρδαλό κατσίκι ότι λες ψέματα! (Αφού ρε κερατά σε είδε με τα ίδια της τα μάτια, άστο να πάει στο διάολο! :))
4. Βρίσκεστε σε ενα party... Εν το μεταξύ, το μεσημέρι είχατε φάει τη φασολάδα της μαμάς, με μπόλικα φασόλια, σέλινο και κρεμμύδια και ξεχάσατε να κάνετε την ανάγκη σας πριν πάτε στο party! Και σας πιάνει κόψιμο στο party(δυστυχώς)! Τι κάνετε τότε?
  Απάντηση: Προσπαθήστε να είστε ήρεμοι. Θα ζητήσετε από τον οικοδεσπότη κατά που πέφτει το μπάνιο και θα πάτε κανονικά! Μην αρχίζετε να τρέχετε λες και ότι χέζεστε πάνω σας! (αν και χέζεστε πάνω σας, κρατηθείτε λιγάκι, γιατί αλλιώς θα σας σχολιάζουν οι πάντες! Ααα και κάτι άλλο! Πριν φύγετε από το μπάνιο, ψεκάστε λιγάκι τον χώρο με αποσμητικό γιατί ο επόμενος που θα μπει θα έχει μεγάααλο πρόβλημα απ' το τσερλιό που θα επικρατεί στο μπάνιο!

Αυτά ήταν κάποια από τα πολλά παραδείγματα δύσκολων στιγμών που μπορούν να σε φέρουν σε πολύ άβολη θέση!
Αν θελήσετε να προσθέσετε κάποιο άλλο παράδειγμα, μην ντραπείτε να το κάνετε!

Tartakis

Έκπληξη!

Πείτε με ιδιότροπο, πείτε με παράξενο, αλλά πραγματικά δεν αντέχω τους ξαφνικούς και ( εφόσον δεν εκλήθησαν από τους οικοδεσπότες ) ανεπιθύμητους επισκέπτες! Τα αισθήματα φαίνεται να είναι αμοιβαία, γιατί δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση στις εξαντλητικές και οδυνηρές εφόδους τους στο σπίτι μου πέρα από το αβυσσαλέο μίσος...!

Οραματιστείτε παρακαλώ την παρακάτω υποθετική σκηνή:

Απόγευμα Παρασκευής -καλή ώρα- και ο ήρωάς μας, ας τον ονομάσουμε Boufo, αυτό το άκακο και ευγενικό κατά τ΄άλλα παιδί, έχει καταλάβει τον τριθέσιο καναπέ του σαλονιού και, έχοντας βολευτεί πλήρως, παρακολουθεί το Star Wars 2 στην 42 ιντσών τηλεόραση του...Ο γάτος του, ένας ολόμαυρος παχύς κεραμιδόγατος, ας τον ονομάσουμε Ρήγα, έχει βρει τη δική του θέση στα σκεπάσματα του αφεντικού του και γουργουρίζει ευχαριστημένος με την ησυχία και τη γαλήνη του σπιτιού....Τίποτα απολύτως δεν θα μπορούσε να διαταράξει αυτή την ηρεμία...Η δράση, η δυναμικότητα και η πολυπλοκότητα στο σενάριο είναι συστατικά που λείπουν από την ταινία του Boufou! και τα βλέφαρά του κλείνει, και προσεύχεται να μείνει για πάντα εδώ...γεγονός που τον παραξενεύει καθώς σιχαίνεται τη Βανδή....

Και τη στιγμή που τα βλέφαρα έκλεισαν εντελώς και οι κόρες άρχισαν να διαστέλλονται μπαίνοντας σε κατάσταση ύπνου REM ( μη με ρωτήσετε τι είναι, στο HAUS το είδα! ), στο μυαλό του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας κάνουν την εμφάνισή τους ασυνάρτητες εικόνες, πουλιά που κελαηδούν, προβατάκια που τρέχουν, αγγελάκια που πετούν, πόρτες που χτυπούν χωρίς σταματημό, γουρουνάκια π...ΤΙ???  Ο Boufos τινάχτηκε από τον τριθέσιο καναπέ και ο Ρήγας εκτοξεύθηκε αρκετά μέτρα πιο πέρα καθώς κοιμόταν στα πόδια του....Η πόρτα συνέχισε να χτυπά ρυθμικά παρά την απουσία απάντησης στους χτύπους της..."Κάποιος είναι πολύ γαϊδούρι" σκέφτηκε ο Boufos  δικαιολογημένα σέρνοντας τα βήματα του προς την πηγή του θορύβου ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να φτιάξει τα ανακατεμένα, από τον ύπνο, μαλλιά του. Κοίταξε από το ματάκι της πόρτας αναζητώντας την εικόνα του ανθρώπου που μισούσε περισσότερο εκείνη τη στιγμή γυρίζοντας ταυτόχρονα το πόμολο!

-"Θεία Μαρίτσα....τι κάνεις εδώ?" ρώτησε με προσποιητή καλοσύνη και ψεύτικο χαμόγελο ο Boufos!

-"Αγόρι μου τι κάνεις?" ξεφώνισε με τη διαπεραστική της φωνή η θεία Μαρίτσα, "Πως ψήλωσες έτσι βρε? ΦΤΟΥ ΣΟΥ μη σε ματιάσω" συνέχισε φτύνοντας με πάθος το μέτωπό μου...εεε...εννοώ του Boufou!

Κάνοντας περίπλοκους ελιγμούς ο Boufos απέφυγε το αηδιαστικό λουτρό και γύρισε και κοίταξε στα μάτια τον εχθρό του...Γύρω στο 1.55, άσπρα μαλλιά πιασμένα σε έναν κατ' ευφημισμόν κότσο, κατακόκκινο κραγιόν και ζαρωμένα πονηρά μάτια! 

Ο Boufos έχασε το θάρρος του και παραπάτησε οπισθοδρομώντας, σημάδι που η θεία Μαρίτσα εξέλαβε ως πρόσκληση στα ενδότερα του δωματίου! Αφού συνήλθε από την προσωρινή του λιποψυχία ο ήρωας μας πήρε το θάρρος και ρώτησε

-" Να σας προσφέρω κάτι?" ελπίζοντας πως η απάντηση που θα λάβει θα είναι αρνητική γιατί δεν είχε απολύτως τίποτα να την κεράσει

-" Ότι σου βρίσκεται αγόρι μου, κανένα γλυκάκι αν έχεις γιατί μου έπεσε το ζάχαρο και μια σόδα γιατί δεν μπορώ να πιω νερό από τη βρύση, εκτός και αν έχεις εμφιαλωμένο" βγάζοντας έναν βαρύ αναστεναγμό πόνου καθώς έπαιρνε τη θέση του Ρήγα στον καναπέ, μορφάζοντας για την ακαταστασία με αποδοκιμασία...

Με ένα ακόμα βεβιασμένο χαμόγελο ο Boufos αποχώρησε από τη σκηνή...εεεμ...το σαλόνι για να παραστήσει πως ψάχνει τρόφιμα να ικανοποιήσει τα αιτήματα της θείας του ενώ ταυτόχρονα σκεφτόταν εξόδους διαφυγής από την αφόρητη αυτή κατάσταση. Στο μυαλό του σχηματίζονταν σενάρια πάσης φύσεως...και ενώ ήταν έτοιμος να βάλει το Ρήγα να ξεράσει για να τον πάει στον κτηνίατρο....το τηλέφωνο χτύπησε!

Ο Boufos όντας απασχολημένος με το να φέρει στο γατί του ναυτία φώναξε

-"Θεία, απαντάς λίγο στο τηλεφώνημα?"

ενώ θεώρησε την ανάμειξη κακαρισμάτων και επαρχιώτικων λέξεων που έλαβε σαν απάντηση ως "ναι"

  Δυο λεπτά αργότερα, έχοντας απελπιστεί από την αποτυχία των προσπαθειών του ( αυτό το γατί ένα πράγμα έκανε σωστά και τώρα που το χρειαζόταν το αφεντικό του δεν του ερχόταν - όχι πως το ξέρω προσωπικά δηλαδή) έπιασε το δίσκο με τα corn flakes (για γλυκό) και νερό βρύσης (σιγά που θα το καταλάβαινε η γριά) και βάδισε προς το σαλόνι...Μια κραυγή θρήνου έσκισε τη σχετική σιωπή που κυριαρχούσε στο διάδρομο  και ο δίσκος του έπεσε...ανήσυχος μήπως πάτησε το Ρήγα ο Boufos κοίταξε ολόγυρά του...Ο ήχος ερχόταν από το σαλόνι!

-"Θεία είσαι καλά" ρώτησε με ελπίδα...

-"Ένα αυτοκίνητο χτύπησε το Φούφη" απάντησε με ένα σπαρακτικό κλάμα εκείνη!

Εικόνες από το παρελθόν που αφορούσαν ένα μικρό κακομαθημένο τσιουάουα πέρασαν από το νου του Boufou...

-"Πρέπει να φύγω αμέσως" συμπλήρωσε ρουφώντας με έναν ανεκδιήγητο τρόπο τη μύτη της και αφού φίλησε τον ανιψιό της σταυρωτά διέσχισε ταραγμένη την πόρτα....

Συγκινημένος (όχι από την αγάπη της θειας του για το σκύλο της, από την τύχη του) κατέρρευσε στον καναπέ και άφησε τον Μορφέα να τον αγκαλιάσει...

Και εκεί που τα βλέφαρά του έκλεισαν ερμητικά για μια ακόμη φορά άκουσε τον επίμονο ενοχλητικό κτύπο ενός γνωστού αντικειμένου να τον καλεί να ξυπνήσει...

Εντάξει μπορεί να ήταν όνειρο, αλλά πείτε μου εσείς, δεν άξιζε μια ωραιότατη σφαλιάρα στην εφιαλτική θεία Μαρίτσα? Άξιζε, και να είστε σίγουροι πως αν υπήρχε στα αλήθεια θα της την έδινα πανηγυρικά! Ακούς εκεί, εγώ ιδιότροπος....σαν πολύ βιαστικά συμπεράσματα δεν βγάζετε?

Boufos

Κουκουμάφκες και στην εκκλησία μαζί...

  Των Φώτων σήμερα, και όπως όλος ο κόσμος πάει στην εκκλησία για να ακούσει την 3ωρη θεία λειτουργία και να λάβει το αγιασμένο νερό, έτσι και εμείς οι κουκουμάφκες, μην χάσουμε!, πήγαμε μαζί!
  Ωστόσο, εμείς και αυτό στραβά το κάναμε, καθώς ενώ κανονίσαμε εγώ και ο Boufos να συναντηθούμε στις 9 για να πάμε στην εκκλησία, εγώ φτάνω 9.20, αυτός στις 9.45. Η moviebuff (τώρα όπου να' ναι έρχεται το καινούριο σου όνομα!) με την υπόλοιπη οικογένεια της ήρθε κατά τις 9.30(νομίζω) και με κοίταγε με ένα νυσταγμένο ύφος και μου ψιθύρισε ένα "Γεια σου μιτς". Εγώ εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κοιμόταν όρθια γιατί την ξέρω χρόνια και πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο! Λοιπόν, μετά από κανένα 10λεπτο-15λεπτο έρχεται και ο Boufos! Μετά έρχεται και η moviebuff προς το μέρος μας γιατί φαίνεται πως βαριόταν με τους γονείς της και μίλαγε με τον Boufo, τώρα τι λέγανε? θα σας γελάσω... μάλλον κουτσομπόλευαν τις γριές που είχαν φτιαγμένο το μαλλί (τι μαλλί δηλαδή?, μαλλί κυράτσας ήταν!)
  Τέλος πάντων, αφού τελείωσε η τελετή ήρθε η ώρα για τα αντίδωρα! Δυο ουρές 500 μέτρα (δεξιά-αριστερά)! Που να πάμε? Μετά, πως μου κόβει εμένα και λέω να καθίσουμε στις καρέκλες και να περιμένουμε, μπας και φύγει λίγος κόσμος (εκτός από αυτό, με πόναγαν και τα πόδια μου από την ορθοστασία και δεν μπορούσα άλλο!) Καθόμαστε καλά καλά(εγώ με μια ανακούφιση από μέσα μου γιατί με είχαν αφήσει λιγάκι τα πόδια μου) και λέει η moviebuff σε κάποια στιγμή ότι πρέπει να πληρώσεις για να καθίσεις! Μόλις το ακούμε σκάμε στα γέλια μέσα στην εκκλησία, ευτυχώς, όμως, που δεν μας άκουσε κανένας! Λοιπόν, αφού καθίσαμε κάμποσο βλέπουμε τις ουρές και τι να δούμε? Ήταν όσο ήταν πριν! Και άρχισαν να μου λένε οι άλλοι, "Γιατί καθίσαμε; Αν δεν καθόμασταν και περιμέναμε στην ουρά θα είχαμε τελειώσει τώρα!" Πήγαμε εμείς ως έξυπνοι να πάμε από το κέντρο, που ήταν και ο πιο σύντομος δρόμος μέχρι τα αντίδωρα, αλλά δεν πέτυχε γιατί ήταν ένας άντρας εκεί που μας είπε να πάμε από τα πλάγια. Μετά πήγαμε από τα αριστερά, και μετά από κανένα 2λεπτο (ευτυχώς) πήραμε τα αντίδωρα, πήραμε και το αγιασμένο νερό και οδεύσαμε προς τα σπίτια μας...

Δεν μπορεί! Και σε εσάς θα σας συνέβη κάτι αστείο σήμερα ή οποιαδήποτε άλλη χρονιά!
Μοιραστείτε το μας στα σχόλια! :)

Tartakis

Don't read this!

Τώρα θέλετε να το διαβάσετε ακόμα πιο πολύ?.....η γνώση του απαγορευμένου εγείρει τις αισθήσεις και ο κίνδυνος για τυχόν συνέπειες σας καλεί στην παράβαση της παραπάνω εντολής?....Θέλετε να δείτε τη συνέχεια?...Νιώθετε το μυστήριο να σας καλεί στα άδυτα του?
Ε, λοιπόν εμένα όχι...Και όμως οι απανταχού ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως η απαγόρευση λειτουργεί με έναν εντελώς αντίστροφο τρόπο στη ψυχολογία του ανθρώπου...σαν να τον προκαλεί να παραβεί κάποιον νόμο, να περάσει κάποιου είδους όριο, να σπάσει κάποιο κατεστημένο.....
Σε αυτό το σημείο ένιωσα εντελώς ανώμαλος...πως μπορεί μια τόσο κλισέ φράση να ξεσηκώνει έναν άνθρωπο του σήμερα που δεν αποτελεί χαρακτήρα κακογραμμένου άρλεκιν? Μου φαίνεται λογικό πως κάτι μέσα στον κάποτε μεταμοντερνισμό του να καταντά πεπαλαιωμένο και συνηθισμένο....
Δηλαδή ή είμαι απερίγραπτα συμβατικός ώστε να υπακούω στις απαγορεύσεις που μου τίθενται, ή αρκετά προχωρημένος ώστε να περιμένω το ασήμαντο περιεχόμενο των μέσων με έναν τέτοιο τίτλο και να προτιμώ να ασχοληθώ με κάτι άλλο πιο πρόσφορο...
Μπορείτε να με βοηθήσετε λίγο στο να αποφασίσω?

Boufos

Καλό κουράγιο πατριώτη!

Ξέρω ότι όλοι σας θα θέλατε λίγες μέρες παραπάνω διακοπές, αλλά τι να κάνουμε! Έτσι είναι η ζωή ενός μαθητή! Ωστόσο, οι κουκουμάφκες δεν τα παρατάνε και θα συνεχίσουν να αναρτούν πράγματα με σκοπό να σας ψυχαγωγούν. (γιατί και εμείς είμαστε μαθητές, και μάλιστα λυκείου και ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να έχεις κάθε μέρα 2ωρα και 3ωρα στο φροντιστήριο) Αλλά κάποιος απονήρευτος μπορεί να πει ότι έτσι είναι το εκπαιδευτικό σύστημα και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι! Και δίκιο θα έχει ο άνθρωπος! ΑΛΛΑ, κάποιος πονηρεμένος, μπορεί να πει: "Καλά! 365 μέρες έχει ο χρόνος! Απ' αυτές τις 365, θες και αυτές τις 5, ντε και καλά (δήθεν για να καλύψουμε την ύλη);"
Τέλος πάντων, αυτό που ήθελα να πω είναι καλό κουράγιο, γιατί το χρειαζόμαστε όσο τιποτα άλλο αυτή τη στιγμή!
Καλή χρονιά, με πολύ koukoumafkes!

Tartakis

Όλες οι κουκουμάφκες στην πίστα!

Ξέρετε τι ανακαλύψαμε μετά από αμέτρητες μελέτες και πειράματα στα υπόγεια μυστικά εργαστήρια εμάς και ένα σύντομο ξεφύλλισμα του TV Zaping? Τα κορίτσια μαθαίνουν λεκτικά, δηλαδή με το κήρυγμα, ενώ τα αγόρια βιωματικά (δηλαδή θα σφάλλουν μέχρι να πάθουν)!

Έτσι λοιπόν, εμείς οι άρρενες κουκουμάφκες, αποφασίσαμε να ζήσουμε αυτοπροσώπως κάθε είδος εμπειρία και να σας τη μεταφέρουμε έχοντας πάθει και, συνεπώς, έχοντας μάθει.....μετά τον ύπνο στη φωλιά της moviebuff (βρείτε της εσείς ένα νέο όνομα), τις επικίνδυνες μαγειρικές και το εξίσου επικίνδυνο οικογενειακό δείπνο που διεξήχθησαν με επιτυχία ήρθε η ώρα για...

 Δ  Ι  Α  Γ  Ω  Ν  Ι  Σ  Μ  Ο            Τ  Ρ  Α  Γ  Ο  Υ  Δ  Ι  Ο  Υ

ή αλλιώς

F  R  I  E  N  D  '  S            V  I  S  I  O  N

εντάξει το παραδεχόμαστε, δεν είναι και το πιο ευφάνταστο όνομα που θα μπορούσαμε να βρούμε....αλλά έχει ένα στυλ! δε βρίσκετε?

Το θέμα είναι λοιπόν πως ο διαγωνισμός θα καλυφθεί από τους εξαίρετους reporters μας και μάλιστα θα διεξαχθεί υπό την αιγίδα και την ευγενική χορηγία του αγαπημένου σας blog (όχι δεν εννοώ τους τσεκουράτους, τις koukoumafkes εννοώ!)

Γι' αυτό μείνετε δικτυωμένοι, όσο μπορείτε τέλος πάντων, και παρακολουθείστε με αγωνία τον μεγαλύτερο διαγωνισμό παναγρινιακώς! Όχι από τώρα μην αγχώνεστε, απλά βάλτε το στα προσεχώς σας!

 Εις το επανιδείν

Boufos

Είναι δύσκολη η συμβίωση!

Ακόμα δε ξαπλώσαμε και αρχίσαν να ακούγονται σχόλια όπως: "πάρτον κώλο σου Μιχάλη", "μωρή Λυδία τι θα γίνει θα μας βιάσεις?", "Μήτσο έκλασες?" και άλλα πολλά! Μιλάω φυσικά για την αποψινή νύχτα που θα περάσουμε όλες μαζί οι κουκουμάφκες στο σπίτι της αγαπητής moviebuff ( πραγματικά τώρα πρέπει να σου αλλάξουμε όνομα! )! Προς το παρόν περνάμε πάρα πολυ ωραία και αν ο Tartakis σταματήσει να κλάνει θα είναι μια υπέροχη βραδιά! Σας αφήνουμε τώρα γιατί πρέπει να εμποδίσουμε τη moviebuff  να μας πασαλείψει με κρέμες!

Καληνύχτα κουκουμαφκάκια μας!

Boufos  and   Tartakis

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!

Κοντεύουν μεσάνυχτα και στο γεμάτο με φαγητά τραπέζι όλη η οικογένεια παρακολουθεί τον Τσιμιτσέλη να ερμηνεύει με τη βελούδινη φωνή του (?!?!?!?!) τραγούδια της Αλεξίου και του Νταλάρα στην εκπομπή του Παπαδόπουλου στη Ν.Ε.Τ.

Μαμά: Αυτός μητέρα είναι ηθοποιός και τα έχει με τη διπλανή του την ομορφούλα!

Γιαγιά (με μερική κώφωση): Ηθοποιός και τραγουδάει τόσο ωραία, μπράβο στο παιδί

Παππούς (με ολική ιδιοτροπία): Ξέρεις τι μαλάκας είναι αυτός, απ'εδώ από το Ευοινοχώρ' είναι και μου 'πε ο μπάρμπας τ' ότι το' 'φαγε τα χωράφια!

Μαμά (με πλήρη άγνοια): Αλήθεια λέει Γιώργο?

Πατέρας ( με πλήρη αδιαφορία):  Ξέρω 'γω μωρέ τι κάνει ο Τσιζιμπέλης με το μπάρμπα του!( γελώντας με το επιτηδευμένο λάθος του και το επιτυχημένο αστείο του)

Γιαγιά (σε πλήρη άρνηση): Δεν είναι έτσι Μιχάλη γιατί εγώ έμαθα από τη Μαντρούκω ότι είναι πολύ τίμιο παιδί!(Ξεχνώντας πως μόλις πριν λίγα λεπτά είχε μάθει για την ύπαρξή του)

Μαμά (σε πλήρη αγανάκτηση): Ελάτε να φάμε τώρα

(όλο το σόι σιωπά μέχρι την άφιξη του φαγητού)

(10 λεπτά αργότερα, γιαγιά και μαμά μεταφέρουν τα πιατικά από την τραπεζαρία στη κουζίνα με βιασύνη)

Παππούς (έχοντας πάρει το σοφιστικέ του ύφος): Γιώργο (απευθυνόμενος στο γαμπρό του) ήξερες εσύ γιατί μπαίνουν τα φίδια μες το σπίτι?

Πατέρας (παίρνοντας μια προσποιητή έκφραση ενδιαφέροντος): Γιατί...(αποφεύγοντας να προσφωνήσει τον πεθερό του πατέρα)?

Παππούς (κατενθουσιασμένος με τη διαπίστωσή του): Γιατί τα ποντίκια παίρνουν τα αυγά των φιδιών και τα μεταφέρουν στα σπίτια να τα φάνε! Έτσι τα αυγά σκάνε και βγαίνουν τα φιδάκια και τα βρίσκουμε εμείς και νομίζουμε ότι ήρθαν απ' έξω! 

Πατέρας (σε πλήρη σύγχυση): (βγάζει ένα μουρμουρητό-μουγκρητό, πράγμα που κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής θα μπορούσε να μεταφράσει ως "πατέρα") δεν γίνεται αυτό γιατί τα φίδια  δεν θέλουν χρόνο να βγουν από το αυγό! εκκολάπτονται αμέσως!

Παππούς (πάντα επιμένων): Αμέσως τα παίρνουν τα αυγά! με το που γεννιούνται!

Πατέρας (πάντα ετοιμόλογος): Τι είναι τα ποντίκια, μαιευτήρες ( χαχανίζοντας έκπληκτος με το αστείο του, πρόταση που με έκανε να αντιτείνω σαν επιχείρημα πως έτσι εξηγείται η δημιουργία της λέξεως "ποντικομαμή", αποκομίζοντας έτσι ένα χαμόγελο από τον παππού σαν "ευχαριστώ" για την υποστήριξη)

(20 λεπτά αργότερα, έχοντας κερδίσει το φλουρί και μισοροκανίσει το κομμάτι της βασιλόπιτας που μου αναλογούσε)

Παππούς: Πάμε γυναίκα, έχουμε δουλειές αύριο!

Γιαγιά (καθόλου κουρασμένη και καθόλου χαρούμενη με την πρόταση του συζύγου της): Τι δουλειές έχουμε ρε Μιχάλη?

Παππούς ( φανερά αγανακτισμένος): Εγώ ξέρεις από πότε έχω ξύπνιος? από τις τέσσερις το πρωί!

Μαμά (γελώντας με τη γελοιότητα της σκηνής): Και ποιος σου είπε ρε πατέρα να ξυπνήσεις τόσο νωρίς?

Παππούς (έχοντας ήδη σηκωθεί από την καρέκλα του): Δεεεν ξέρω, εγώ πάντως νυστάζω! Άντε καληνύχτα!

Μαμά: Έλα ρε πατέρα

Γιαγιά: Έλα ρε Μιχάλη!

Εγώ: Έλα ρε παππού!

Πατέρας: Έλα ρε....γκουχου γκουχου

Παππούς: Δεν με παρατάτε λέω εγώ!

έτσι ευχάριστα τελείωσε η βραδιά μας γελώντας με τις ιδιοτροπίες του παππού καθώς η γιαγιά τον ακολουθούσε γιατί είχε φάει 2 μπριζόλες και είχε ένα ιστορικό αναρροφήσεων!

Αγαπητές Κουκουμάφκες είμαι σίγουρος πως έχετε ζήσει κ εσείς παρόμοια ή και πιο αστεία περιστατικά! Μην ντραπείτε να τα μοιραστείτε μαζί μας σε μορφή σχολίων!

Καλή σας χρονιά και ένα ευτυχισμένο κουκομαφκο-έτος με πολύ blogging!

Boufos

Κουράγιο παλικάρια....αργεί να έρθει η Lady Gaga!

Τελικά, η Lady Gaga ανακοίνωσε την ημερομηνία κυκλοφορίας του 3ου δίσκου της, Born ths way, χθές, βράδυ παραμονής Πρωτοχρονιάς. Αυτή η περιβόητη ημέρα θα είναι η Δευτέρα της 23ης Μαΐου! Ναι, καλά ακούσατε!
...Θέλω να πιστεύω πως θα υπάρχει λόγος που πάει τόσο πέρα και θα αξίζει η αναμονή! :)
Ώστόσο, η Lady Gaga θα παρουσιάσει, για πρώτη φορά, το 1ο τραγούδι του album της στα Grammy Awards στις 13 Φεβρουαρίου!
Η Lady Gaga, επίσης αποκάλυψε μία φωτογραφία της για τον καινούριο δίσκο! wow :O ---->
(αποκαλυπτική, εεε?)

Tartakis